“Alstublieft, uw stembiljet voor het Waterschap en deze is voor de Provinciale Staten.” Terwijl ik op het eerste inclusieve stembureau van de gemeente Enschede stembiljetten uitdeel, let ik tegelijkertijd op de voorzitter van het stembureau rechts naast me, die af en toe met me overlegt en mijn collega links van me, die de stempassen op geldigheid controleert. Zonder haar toestemming deel ik geen biljetten uit.
Theorie in de praktijk
In de aanloop naar de verkiezingen gaf ik input over de gastvrijheid voor mensen met een auditieve beperking. Over waar je met de inrichting van het stembureau en in de communicatie toegankelijk kunt zijn. Nu ervaar ik de praktijk.
Terwijl ik de biljetten uitdeel, valt het me op hoeveel omgevingsgeluid ik hoor en hoe lastig de akoestiek verstaan maakt. Tussen de overige leden van het stembureau en de stemmers staat een plexiglasscherm. Gelukkig staat er een baliecommunicatiepost, geleverd door Adviesbureau PlanPlan. Met het opzetten van een koptelefoon, verstaat de stemmer het stembureaulid helder en duidelijk. Ik vind het mooi om te observeren hoe soepel de communicatie eruitziet bij een stemmer met een fors gehoorverlies, dwars door omgevingsgeluid en plexiglas heen. Op mijn latere vraag hoe ze het ervaren had, gaf ze aan dat verstaan goed en ontspannen ging.
Zeldzame hoofdpijn
Zelf had ik daarin nog een puzzel op te lossen. Zoals ik al schreef moest ik met drie mensen kunnen communiceren: de stemmer, mijn collega links van me en de stembureauvoorzitter. Door het omgevingsgeluid en deze akoestiek lukte mij dat niet: ik verstond enkel degene die ik aankeek. De stemmen van de andere twee ‘verdwenen’. Mijn hulpapparatuur van Roger inzetten was hier kansloos: die maakten het onmogelijk op meer dan één persoon te focussen en te verstaan. Binnen een uur voelde ik hoofdpijn opkomen, een zeldzaamheid. En bovendien voor mij een duidelijk signaal hoeveel inspanning luisteren mij kost.
Geslaagd experiment
Nu ben ik niet voor een gat te vangen. Tijd om te gaan voor creativiteit! Rond 15 uur al hoofdpijn hebben en tot ruim na middernacht aanwezig zijn om stemmen te tellen vraagt om op tijd schakelen. Mijn mobiele meerkanaals vergaderkoffer heb ik ook meegenomen. De koffer nam ik mee voor een makkelijke communicatie tijdens het stemmen tellen. Uit mijn koffer haal ik drie richtinggevoelige tafelmicrofoons, die ik verdeel tussen de drie mensen met wie ik wil kunnen communiceren. Een experiment dat slaagt: mijn hoofdpijn zakt en ik kan zonder in mijn hoofd te hoeven schakelen verstaan wie ik wil verstaan.
Na een hele drukke aanloop wordt het rustig op het stembureau. De gastvrouw roept me over afstand wat toe. Ik zet een vierde microfoon in, een halsmicrofoon, en versta haar helder en duidelijk. Tussen mijn communicatie met de drie mensen om me heen hoor ik haar gesprekjes voeren met stemmers over hun ervaringen in het inclusieve stembureau. Het meerkanaals systeem in de koffer maakt dat ik het allemaal versta.
Diep in de nacht rijd ik na een hele lange dag naar huis. Met een voldaan en dankbaar gevoel. Creativiteit, mindset en toptechniek. Zo kan ik maatschappelijk bijdragen, ook in de lastige luisteromgeving op het stembureau. Dit is inclusie. Ik geniet.
Dit artikel is geschreven door Anke Heij.