“Ondanks mijn nieuwe hoortoestellen en aanvullende soloapparatuur blijven mijn problemen fors en valt lesgeven mij zwaar. Mijn audioloog heeft me geadviseerd contact met jullie op te nemen om mee te kijken naar aanvullende mogelijkheden”, schreef hij in zijn uitnodiging voor een intakegesprek op zijn werkplek.
Diversiteit
Dezelfde intake brengt mij op een mooie herfstdag in oktober in het zuiden van het land. Tijdens de treinrit er naar toe realiseer ik mij dat leerkrachten met stip op nummer één staan van alle beroepen die ik de afgelopen 19 jaar heb bezocht. Ondanks gelijkenissen en veelal onderlinge raakvlakken is toch iedere situatie uniek. Door goed te luisteren, door te vragen en proberen de vinger op de juiste plek te leggen, achterhaal ik wat wij kunnen betekenen. Geen dag of situatie is hetzelfde, dat maakt mijn werk zo boeiend. De herkenning en het geven van erkenning, is een belangrijke eerste stap en geeft mij energie.
Intake
Eenmaal aangekomen op locatie tref ik een leerkracht die tientallen jaren zijn vak met passie heeft uitgeoefend en die nog heel graag de laatste zes jaar tot zijn pensioen wil volmaken. Hij geeft mij aan niet overmand te willen worden door extreme vermoeidheid en langzaam insluipende onzekerheid. Hij wil zo graag weer die leuke leerkracht zijn die hij altijd was. Om dat te bereiken zetten we samen de knelpunten op een rij:
- De akoestiek van het lokaal in het noodgebouw is onaangenaam hol en er is veel doorslag vanuit de hal. Het platte dak zorgt voor enorme geluidsoverlast bij regenbuien;
- Hij verstaat de leerlingen achterin niet en loopt steeds de klas in omdat hij de leerling van dichtbij beter verstaat. Ondertussen hoort hij echter niet wat er achter hem gebeurt;
- Het bijwonen van vergaderingen is buitengewoon inspannend voor hem;
- Aan het einde van een werkdag is hij ernstig vermoeid en komt hij nergens meer aan toe;
- En zeker niet onbelangrijk: hij twijfelt of hij zo zijn pensioen kan halen.
Advies
Om hem te kunnen helpen zijn werk én passie te blijven uitvoeren geef ik ter plekke aan wat zijn werkgever en wij voor hem kunnen betekenen:
- We adviseren om hem een vast lokaal toe te wijzen in het hoofdgebouw;
- Dit lokaal dient te worden voorzien van vaste vloerbedekking, zodat harde geluiden gedempt worden en er geen onnodige ruis voor hem ontstaat;
- Zolang er nog geen vloerbedekking ligt dient het meubilair te worden geruild met een andere klas. Sledepoten met rubberen voeten produceren immers veel minder geluid dan stoelen met vier metalen poten;
- De klasindeling is vanaf nu standaard een bus opstelling. Hierdoor kan hij vanaf voor in de klas alle leerlingen aankijken;
- Wij kunnen akoestische metingen verrichten in het vaste lokaal;
- Op basis van deze uitkomsten kunnen wij een proefopstelling met een meerkanaals communicatiesysteem voor hem inrichten, zodat hij kan testen of dit voor hem de juiste ondersteuning biedt;
- Hij zal het aantal lesuren dienen te beperken en verdelen over de week, zodat hij voldoende luisterrust kan nemen;
- We adviseren zijn werkgever om hem te vrijwaren van het surveilleren in de lawaaiige aula. In overleg met collega’s kan er worden gekozen voor alternatieve taken die in stilte kunnen worden gedaan;
- Maar bovenal zal hij goed voor zichzelf moeten zorgen en daadwerkelijk luisterrust moeten nemen.
Mijn bevindingen brengen hem rust, geven inzicht en wanneer ik hem gedag zeg en de deur uit loop zie ik de passie voor zijn werk vanuit zijn ogen stralen. Terug in de trein naar Amersfoort werk ik een eerste verslag uit. Ik communiceer mijn bevindingen naar zijn werkgever en leg telefonisch contact met zijn audioloog. De eerste stappen zijn gezet. Stappen die hem zeker verder zullen helpen en waarover ik trots ben dat wij hierin een rol mogen spelen!
Is deze situatie vergelijkbaar voor jou of iemand uit jouw omgeving en ben jij benieuwd wat wij hierin kunnen betekenen? Neem dan gerust contact met ons op, we helpen je graag! Blijf jij graag op de hoogte van onze werkwijze, ontwikkelingen en oplossingen? Schrijf je zich dan in voor onze nieuwsbrief!
Deze blog is geschreven door Andrea Berkelder