Ze kijkt me verontwaardigd aan. ‘Waarom wist ik niet dat ik op deze manier mijn werk wél goed kan doen? Waarom vertelde niemand dat? Ik heb de KNO-arts gezien, de audicien, het Audiologisch Centrum, de werkplekonderzoeker. En pas nu ontdek ik – na vijf jaar – dat ik mijn werk wél ontspannen kan uitvoeren.’ De emoties op Janne haar gezicht wisselen snel. Verontwaardiging, boosheid, verdriet en opluchting strijden om voorrang.
Stille strijd
Vijf jaar geleden werd Janne plotseling slechthorend. Dat betekende voor haar wennen aan het feit dat geluiden anders klinken en verstaan moeilijker gaat. Maar ook dat ze snel last heeft van bijgeluiden als ze mensen wil verstaan. Ze hoort teveel, zegt ze. En verstaat te weinig.
Haar werk als docent en trainer is sindsdien slopend. Ze heeft zoveel expertise en zoveel te brengen. Met passie voor haar vak staat ze nu hyperalert voor groepen, uit angst de interactie niet te verstaan. Vaak herhaalt haar collega wat de cursisten achterin een ruimte zeggen.
Nieuwe technologie, nieuwe hoop
Als Janne hierover vertelt, laat ze haar schouders hangen. ‘Ik voel me hier zo onzeker door. Onzeker of ik de kwaliteit kan leveren die ik als professional wil bieden. Onzeker over mijn toekomst. Moet ik dit werk nog willen doen? Kan ik dit nog? Ik ben zó gesloopt als ik thuiskom na mijn werk. Dan doe ik mijn hoortoestellen uit en zegt mijn partner dat ik niet gezellig meer ben.’
Janne kreeg hoortoestellen, ging naar het Audiologisch Centrum voor aanvullende hoorhulpmiddelen en liet werkplekonderzoek doen door een gespecialiseerd bedrijf. Toch resulteerde dit erin dat ze haar werk alleen met moeite kon uitvoeren. Via via hoort ze over onze technische oplossingen. Andere techniek, waarmee het mogelijk wel lukt ontspannen voor groepen te staan en als professional expertise te delen.
PlanPlan inzetten op kosten van haar werkgever bleek een uitdaging: er was door een andere partij immers al werkplekonderzoek gedaan. Toen wij de werkgever uitlegden dat de mogelijkheden die wij bieden zich ruimschoots bewezen hebben en niet genoemd werden in het eerdere werkplekonderzoek, ging haar werkgever uiteindelijk akkoord. Ze willen Janne graag aan het werk houden in haar functie en zijn blij met haar.
De stilte doorbroken
In het nader onderzoek, waarin we techniek inzetten in de praktijk, ontspande Janne zichtbaar. ‘Hier kan ik mijn werk mee doen. Ik versta zelfs de onderlinge gesprekjes tussen de cursisten. En als ze voor de grap fluisteren, versta ik ze ook.’
Als we afscheid nemen, komt Janne nog even naar me toe, met die verontwaardigde blik. ‘Waarom heeft de hoorzorg mij dit niet verteld? Ik ben zó blij dat deze mogelijkheden er zijn. En tegelijkertijd ook boos. Wat een jaren van onnodige stress en gemiste kansen.’
Voor ons als werkplekonderzoeker is dit heel herkenbaar. Er wordt heel wat gerouwd over dingen die wél kunnen als de juiste informatie wordt aangereikt. Dat komen wij in de praktijk helaas veel tegen. Wat zijn wij blij om dan tóch deze mogelijkheden te kunnen bieden.
Ben of ken jij iemand die net als Janne moeite heeft om anderen te verstaan tijdens werkzaamheden? Neem dan gerust contact met ons op. We komen graag eens bij je langs om de mogelijkheden te bespreken.